Emotioneel uitgeput

Ik voel nauwelijks nog iets. Ooit was ik altijd erg emotioneel, maar nu lijkt het alsof ik mijn gevoelens niet meer kan ervaren of herkennen. Ik besef dat ik af en toe de wens heb om de vreugde van het leven te voelen, maar dat moment lijkt mij nooit gegund te zijn. Hoewel het niet noodzakelijk is, kan ik mezelf niet toestaan om mezelf te verwonden. Ik verlang ernaar om iets vriendelijks te horen, maar dat komt niet. Het constante masker waarop ik doe alsof alles in orde is, is uitputtend. Iedere nacht huil ik vanwege de overweldigende pijn en de onzekerheid over wat de toekomst zal brengen. Alles voelt als een opeenstapeling van ellende in een individualistische maatschappij. Is er iemand die mij begrijpt?